Niezwykle pomocna w rozumieniu dawnych zasad geomancji jest radiestezja. Na podstawie prowadzonych badań odkryto, że w miejscach szczególnej koncentracji pozytywnej energii, zwanych miejscami mocy, występują specyficzne zjawiska, dające się wykryć metodami radiestezyjnymi. Najważniejsze z nich to:

Przed każdą pracą z Tarotem, ważnym jest aby upewnić się, czy podchodzisz do kart z neutralnym stanem umysłu. Ani nie będąc zbytnio podekscytowanym, radosnym, lub złym; depresja również jest energią, której nie chciałbyś przekazać swoim kartom Tarota. Dlatego pamiętaj, aby obchodzić się z kartami z Miłością, Prawdą i Wiedzą. Nie wpływaj na nie sztucznymi stymulantami takimi jak wychwalanie czy gniew.

Zwrot „senne symbole” pojawił się wraz z epokowymi pracami pierwszych psychoanalityków. Wcześniej uważano, że obrazy ukazujące się w snach, to w zależności od kręgu kulturowego albo resztki psychicznych przeżyć, które są zbędnym dodatkiem do snu, albo – w kulturach magicznych - zaszyfrowane przekazy od duchów przodków, bogów bądź innych metafizycznych istnień.

Przed narodzinami psychoanalizy, zajmowanie się marzeniami sennymi uważano za niepraktyczne, zbyteczne, a w wielu przypadkach za mocno hańbiące.
Zainteresowania takie, budziły uzasadnione podejrzenia o przejawienie skłonności ku mistycyzmowi. Po co zajmować się marzeniami sennymi skoro w medycynie jest tyle ważniejszych i istotniejszych kwestii? Jeszcze w 1876 roku, jeden z ówczesnych naukowców określał marzenia senne jako „przebieg cielesny, przeważnie zupełnie zbyteczny, w wielu przypadkach wprost chorobliwy”. Dopiero końcem XIX wieku, pewien wiedeński psychiatra Z. Freud, przedstawił podwaliny współczesnej psychologii, w której badanie treści snu stało się ważnym etapem w leczeniu pacjenta.